Alan Alexander Milne ur. 1882 w Londynie, zm. 1956 w Hartfield; angielski prozaik, dramatopisarz i eseista. W 1906-14 pracował w redakcji tygodnika „Punch”, w czasie I wojny światowej walczył we Francji.

Alan Aleksander Milne był trzecim synem Johna Vine'a Milne'a, dyrektora Henley House, prywatnej szkoły dla chłopców, oraz Sarah Marii Milne. Miał dwóch starszych braci: Davida Barretta i Kennetha Johna. Najstarszego z braci Alan nie lubił, nie wiadomo jednak z jakich powodów. Bardzo ważną rolę w jego życiu odegrał za to drugi z braci. Ken, bo tak nazywał go Alan, był dla niego autorytetem zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym. To właśnie z nim wiążą się najpiękniejsze okresy w życiu pisarza – dzieciństwo i wczesna młodość. Dzięki starszemu bratu poznał smak pierwszych pieszych i rowerowych wycieczek, z Kenem stawiał też pierwsze kroki w pisarstwie.

Młody Alan należał do najzdolniejszych uczniów w szkole swojego ojca, która stała wtedy na dosyć wysokim poziomie. W Henley House Alan współpracował z gazetką „The Henley House School Magazine”, wielokrotnie publikując tam artykuły. Na studiach poznał osobę, która znacząco wpłynęła na jego życie. Był to jeden z nauczycieli, a później także bliski przyjaciel, Wells, który sprawił, że młody Milne odkrył swoje powołanie i stał się później sławnym pisarzem.

 Po wojnie wydał kilka komedii, szkiców humorystycznych i powieści, m.in. Dwoje ludzi (1931). Światową sławę przyniosły mu dwie niewielkie książeczki dla dzieci: Kubuś Puchatek (1926) i Chatka Puchatka (1928), opowiadające z niezwykłym wdziękiem o przeróżnych przygodach zabawek małego Krzysia, syna pisarza. W tych uroczych, pełnych fantazji, humoru i liryzmu opowieściach tkwią subtelne podteksty satyryczne i filozoficzne. Do dzieci adresowane są też Wiersze dla Krzysia (polskie wyd. 1857) wybrane z tomów When We Were Very Young (1924) i Now We Are Six (1927).