Święto Morza organizowane w Gdyni w latach 19321939 z niepowtarzalnym rozmachem i bogactwem form spowodowało, że więź społeczeństwa polskiego z morzem nabrała charakteru uczuciowego i religijnego. Wincenty Bartosiak w 1942 r. na łamach Polski na Morzach" napisał, że Gdynia stała się świętością narodową jak Częstochowa. Z okazji Święta Morza przyjeżdżały do Gdyni pielgrzymki z całej Polski. Pęd Polaków ku morzu miał w sobie coś osobliwego, co upodabniało go do obrzędu. Ludzie z nabożeństwem wchodzili do morza, żegnali się morską wodą, zabierali butelki z morską wodą dla tych, którzy pozostali w domu. Gdynia w czasie Święta Morza przedstawiała niezwykły obraz pielgrzymi obozowali na ulicach, skwerach, trawnikach, spali pod gołym niebem. Tak naród polski wracał nad morze. Święto Morza, zapoczątkowane jako święto lokalne, stało się właściwie świętem narodowym, w czasie którego cała ludność Polski, aż po jej najdalsze kresy, manifestowała na rzecz morza, wiedziona instynktem, że jest to związane z dążeniem do Polski mocarstwowej, a port w Gdyni oraz oparta na nim flota zapewnią Polsce dobrobyt i znaczenie na świecie.