Piąty tom niezwykle popularnej serii. Poprzednie to Ostatnie lata polskiego Lwowa, Ostatnie lata polskiego Wilna, Ostatnie lata polskich Kresów, Najdalsze Kresy ostatnie polskie lata.

Gdyby zapytać przechodnia na ulicy o definicję Kresów, bez namysłu odpowie; Lwów, Wilno, Nowogródek, niektórzy dorzucą jeszcze Krzemieniec. A przecież Kresy to nie tylko legendarne stolice polskości, to także zaścianki i kresowe stanice. To również zapomniane Kresy te w dawnych Inflantach Rzeczypospolitej. To właśnie z tych terenów pochodziło wielu artystów, polityków i wojennych bohaterów, którzy znakomicie zapisali się na kartach polskiej historii. To na Uniwersytecie w Dorpacie biło polskie serce, a na politechnice w Rydze kształciły się młode kadry techniczne odrodzonego państwa polskiego. Musimy stale o tym przypominać.

Sławomir Koper, autor, którego nakłady książek historycznych grubo już przekroczyły milion egzemplarzy, udowadnia po raz kolejny, że magię miejsc, urodę przyrody, słynną otwartość mieszkańców i legendę Kresów można przełożyć na język zrozumiały dla współczesnego pokolenia.

* Powstanie styczniowe na Żmudzi

* Legenda uniwersytetu w Dorpacie

* Polskie czołgi w Dyneburgu

* ... a mnie soból i panna... Inflanckie przypadki Józefa Weyssenhoffa

* Trudna młodość Kazimiery Iłlakowiczówny

* Przepustki do wielkiegoo świata. Dyplomy Politechniki w Rydze

* Zadziwiające meandry sąsiedzkiej polityki: Kowno - Warszawa 1918 - 1939

* Saga rodu Manteufflów

* Teozofia czy zmartwychwstanie? Przypadek Heleny i Wandy Dynowskich

* Wielcy rodacy urodzeni w Inflantach: Władysław Raginis,Władysław Studnicki, Wincenty Lutosławski i Grzegorz Fitelberg

* Mitawskie ślady polskości

* Polscy robotnicy na Łotwie i łotewscy olimpijczycy polskiego pochodzenia

* Polacy internowani na Łotwie, Litwie i Estonii w 1939 roku

* ORP Orzeł w Tallinie i brawurowa ucieczka rozbrojonego okrętu

Kresy to nie tylko mała ojczyzna piękna i czysta jak pierwsze kochanie, to również dziejowa scena, na której rozgrywały się wydarzenia, które czasami próbujemy wyprzeć ze zbiorowej pamięci. Co nie zmienia faktu, że nadal pozostaje częścią naszego dziedzictwa. - Sławomir Koper