Jan Jaźwiński (15.06.1905-25.08.1985). Ochotnik walk z bolszewikami w 1920r. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w W-wie i jako oficer po stażu przydzielony został do Oddziału II wywiadowczego Sztabu Głównego w W-wie.

W 1938r rozpracowywał przelotność węzłów kolejowych w Moskwie, Niemczech, Austrii i Czechosłowacji. Złożył wówczas meldunek o ewentualnych kierunkach głównego uderzenia na wypadek wojny. Po konferencji w Paryżu złożył raport, że Polska w wypadku uderzenia Niemców nie może absolutnie liczyć na pomoc Francji i Anglii.

W kampanii wrześniowej przeprowadził 86 kolejowych transportów wojska i 2 transporty ewakuacyjne pod bombami Luftwaffe i ogniem artylerii Wehrmachtu. W 1940r we Francji zorganizował i wyszkolił baon saperów. W Anglii zajmował się przerzutami lotniczymi do Kraju. Odkrył infiltracje i wpływy sowieckie w Anglii, USA i polskim Londynie. W 1944 został dowódcą Bazy przerzutowej we Włoszech. Przerzucił  m.in. do Anglii zdobyczne elementy rakiety V2. W kwietniu 1944r osiągnął sukces (bilans 132 startów samolotowych - tyle co przez 3 lata).

Kres tym dokonaniom położył nowo nomianowany z-ca Sztabu Naczelnego Wodza gen. Tatar. Jaźwiński pozbawiony uprawnień dowódcy pułku i prawa korespondencji z Krajem, po kryzysie przerzutów lotniczych podczas Powstania Warszawskiego poprosił o dymisję. Przeniesiony do brytyjskiego Centrum Wyszkolenia Saperów, po wojnie awansował na podpułkownika.

W 1950r ukończył w Anglii Wydział Inżynierii Lądowej. Wyjechał do  Kanady, potem Kalifornii, gdzie do 1979r pracował jako inżynier. Dla przyszłych pokoleń ku przestrodze pozostawił memento (pamiętnik prowadzony przez całe życie) - “Dramat dowódcy”.