Jerzy Targalski, ps. „Józef Darski” (ur. 1952) – pisarz, publicysta, historyk i politolog o bogatym dorobku naukowym. Zajmuje się głównie procesami transformacji w Europie Środkowo-wschodniej oraz rolą jaką odegrały w niej służby specjalne. Gorący orędownik lustracji i dekomunizacji.

W okresie PRL-u działał w opozycji demokratycznej. Od 1976 r. współpracował z KOR, uczestnicząc w zbiórce pieniędzy dla represjonowanych i kolportując niezależną prasę. W czasie stanu wojennego ukrywał się i działał w tzw. podziemiu.
Współtworzył podziemne czasopismo „Niepodległość”. Do 1984 r. pełnił w nim funkcję redaktora naczelnego. Tworząc pismo, używał pseudonimu „Józef Darski”, którym posługuje się do dziś w swojej działalności publicystycznej. W latach 80-tych działał w kilku organizacjach opozycyjnych, m.in. był członkiem Komitetu Wykonawczego podziemnej Liberalno-Demokratycznej Partii „Niepodległość”.

W latach 1984-1997 mieszkał we Francji, gdzie kontynuował działalność opozycyjną, publikując w pismach „Kontakt” oraz „Kultura”. Współpracował także z Radiem Wolna Europa, dla którego przygotowywał audycje „U naszych sąsiadów”. Redagował również wydawane w Polsce podziemne pismo „Orientacja na Prawo”.

Po powrocie z emigracji pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego PAI-Pressu, a później dyrektora PAI-Internet. Od 2001 r. jest wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2006-2009 był członkiem Zarządu Polskiego Radia.

Obecnie jest stałym publicystą „Gazety Polskiej” i wykładowcą akademickim.

Najważniejsze publikacje: „Widmo komunizmu: o wojnie w Afganistanie” (1985), „O dezinformacji” (1990), „Tajni współpracownicy policji politycznej w państwach postkomunistycznych” (1992). Wspólnie z innymi autorami napisał także dwie głośne książki wydane przez Frondę: „Resortowe dzieci. Media” (2013), „Resortowe dzieci. Służby” (2015).