Krzysztof Maria Globisz (ur. 16 stycznia 1957 w Siemianowicach Śląskich) – polski aktor teatralny, filmowy, radiowy i telewizyjny; wykładowca krakowskiej PWST, dziekan Wydziału Aktorskiego, od 2006 roku jest Członkiem Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Od 2005 profesor sztuk teatralnych.

Urodził się w Siemianowicach Śląskich, jednak dorastał w Katowicach. Kiedy był dzieckiem, każde wakacje spędzał u dziadków w Węgierskiej Górce. Jego ojciec pochodzi ze Śląska Opolskiego, natomiast rodzina ze strony matki z Beskidów.

Swoją żonę Agnieszkę, absolwentkę Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, poznał w Piwnicy pod Baranami. Mają dwóch synów: Krzysztofa i Jana.

Ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Harcerzy Obrońców Katowic w Katowicach-Ligocie. W 1980 skończył studia na Wydziale Aktorskim krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Tytuł profesora sztuk teatralnych otrzymał 21 lutego 2005 roku.

Debiutował na scenie jako Karl Rossman w sztuce Franza Kafki Ameryka w 1980 roku. Spektakl reżyserowany przez Jerzego Grzegorzewskiego wystawiony był w Teatrze Polskim we Wrocławiu, gdzie Globisz pracował w latach 1980-81.

Na stałe związał się z krakowskim Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w 1981 roku. Odnosił tam wielkie sukcesy sceniczne w takich rolach jak m.in. Mefistofeles w przedstawieniu Tadeusza Bradeckiego Wzorzec dowodów metafizycznych (nagrodzony na XXV wrocławskim Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych ’86), tytułowa kreacja w spektaklu Petera Handkego Kaspar (nagroda na XXVIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych '88), Ismael i Tartagl w przedstawieniu Carla Gozziego Księżniczka Turandot (nagroda na XXXI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych '91), Pijak w sztuce Witolda Gombrowicza Ślub (nagroda na XXIX wrocławskim Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych '91), Semenka w przedstawieniu Juliusza Słowackiego Sen srebrny Salomei (nagroda na XIX Opolskich Konfrontacjach Teatralnych '94), w spektaklu Grzebanie wg Witkacego (nagroda na II OKNWPSW '96 w Warszawie), tytułowa w przedstawieniu Henrika IbsenaPeer Gynt (nagroda na XXXVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych '97), Vincenti w komedii szekspirowskiej Miarka za miarkę (nagroda na III Ogólnopolski Konkurs na Inscenizację Dzieł Dramatycznych Szekspira '98 w Warszawie i nagroda na II OF Komedii TALIA'98 wTarnowie), tytułową w przedstawieniu Bertolta Brechta Kariera Arturo Ui (Ludwik - nagroda krakowskiego środowiska teatralnego '2000), Sajetan Tempe w spektaklu WitkacegoTrzeci akt wg Szewców (Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza '2002 przyznawana przez redakcję miesięcznika "Teatr" i nagroda na XXVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych2003), Superiusz w przedstawieniu Sławomira Mrożka Pieszo (III miejsce w plebiscycie publiczności na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych '2003) oraz Zaratustra III-Fritz w sztuce Nietzschego/Schleefa Zaratustra (nagroda na I ogólnopolskim konkursie na teatralną inscenizację dawnych dzieł literatury europejskiej 2006 w Warszawie).

Po raz pierwszy trafił na mały ekran w serialu kostiumowym Andrzeja Wajdy i Edwarda Kłosińskiego Z biegiem lat, z biegiem dni (1980). Zadebiutował na kinowym ekranie w filmie historycznym Wajdy Danton (1983) u boku Gérarda Depardieu. Przychylność krytyków zyskał rolą adwokata-idealisty Piotra Balickiego w dramacie Krzysztofa Kieślowskiego Krótki film o zabijaniu (1987) i telefilmie Dekalog V (1988). W obrazie Wszystko, co najważniejsze... (1992) zagrał postać Aleksandra Wata, słynnego polskiego poety - futurysty, który w latach 30. należał do bohemy artystycznej sympatyzującej z komunizmem. W programie Sensacje XX wieku - Polska w ogniu, Katyń cz. 1 i cz.2 (2000) Bogusława Wołoszańskiego w reż. Wojciecha Pacyny, podczas rekonstrukcji wydarzeń historycznych Krzysztof Globisz wcielił się w postać radzieckiego komunisty, polityka, ministra spraw zagranicznych ZSRR Wiaczesława Michaiła Mołotowa. Kreacja Bogdana Lewickiego, kapelmistrza orkiestry wojskowej w telewizyjnym filmie Roberta Glińskiego Długi weekend(2004) przyniosła mu nagrodę na XXIX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za pierwszoplanową rolę męską. Za postać anioła Giordano w komedii Artura Więcka "Barona" Anioł w Krakowie (2002) zdobył statuetkę Jańcia Wodnika na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni. Wystąpił także w filmach Jana Jakuba Kolskiego - Pornografia (2003) i Jasminum (2006).

Na małym ekranie grał wyraziste role drugoplanowe ojców głównych bohaterek serialu TVN Teraz albo nigdy! i kompozytor w serialu TVP 2 Egzamin z życia oraz w roli współpracownika głównego bohatera w serialu TVN Odwróceni.

W 1996 roku został odznaczony jako Zasłużony Działacz Kultury, a w 2005 odebrał Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2004 roku został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2009 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za wybitne dokonania aktorskie.