Potocznie socjotechnika jest kojarzona z technikami wywierania wpływu, pozyskiwania informacji, zmiany postaw innych ludzi. Razem z terminem inzynieria społeczna tworzą tandem dwóch zdyskredytowanych pojęć w obrębie współczesnej humanistyki i nauk społecznych. Tymczasem społeczne studia nad nauką i technologią (STS) sugerują inne rozumienie praktyk inżynieryjnych. Inzynierię społeczną można pojmować budowanie sztucznych, stabilnych i reprodukowalnych układów społecznych. Próby budowania tego typu układów są istotne nie tylko z uwagi na praktyczną skuteczność nauk społecznych: budując „maszyny społeczne” mamy szansę lepiej zrozumieć materię, z którą mamy do czynienia. Dotyczas socjotechnika była traktowana jako odległy punkt dojścia poznania naukowego. Praca Maszyny społeczne pokazuje, dlaczego warto rozważyć ją jako możliwy punkt wyjścia dla badań. Łukasz Afeltowicz – adiunkt w Zakładzie Socjologii Ogólnej i Historii Socjologii w Instytucie Socjologii UMK w Toruniu. Socjolog i filozof. Jego obecne zainteresowania obejmują kognitywistykę, studia nad nauką i technologią, modelowanie (także w sensie technicznym) zmiany społecznej oraz socjologię epidemii. Prowadził badania społeczne nad energetyką jądrową i termojądrową (7 PR EURATOM). Autor monografii Laboratoria w działaniu oraz Modele, artefakty, kolektywy. Krzysztof Pietrowicz – adiunkt w Zakładzie Interesów Grupowych w Instytucie Socjologii UMK w Toruniu. Socjolog, zainteresowany głównie analizą sieci społecznych, teorią społeczną, metodologią nauk społecznych (zwłaszcza nieklasyczną) oraz zakulisowymi wymiarami życia społecznego. Ostatnio współredaktor tomu Za kulisami.