Ostatnie lata obfitowały w doniosłe dla polskiego ustroju, i szerzej systemu politycznego, wydarzenia i jubileusze. W 2017 r. obchodziliśmy dwudziestą rocznicę uchwalenia Konstytucji RP, zaś rok 2019 pozwala na refleksyjne spojrzenie na 30 lat polskich przemian po obradach Okrągłego Stołu. Z tej perspektywy czasowej doskonale widać osiągnięcia i deficyty transformacji systemowej w naszym państwie. Sporów o tę transformację, zarówno naukowych jak i politycznych, jest bardzo wiele.
Konstytucja nie jest monumentem ze spiżu a swego rodzaju żywym organizmem, sercem systemu politycznego, którego niedomagania, lub co gorsza niedomagania wywołane destrukcyjnymi działaniami różnych podmiotów systemu politycznego, mogą doprowadzić do kryzysu i dysfunkcji (czasem anomii) panującego w państwie porządku. Obowiązkiem naukowców jest zatem zdiagnozowanie istoty zmian we współczesnej demokracji konstytucyjnej oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy rodzi się nowy model demokracji nieliberalnej czy też totalitarnej.
Autorzy publikacji dokonują wnikliwej analizy stanu demokracji konstytucyjnej w Polsce. Podjęty temat jest ważny, tak w płaszczyźnie teoretycznej, jak i poznawczej. Lektura publikacji poszerza z jednej strony stan wiedzy czytelniczej w zakresie standardów demokracji liberalnej, ale przede wszystkim w zakresie jej zagrożeń występujących w obszarze naszego państwa. Cennym walorem omawianej monografii pozostaje ujęcie interdyscyplinarne w zakresie prowadzonych badań, dające możliwość prowadzenia analiz na kilku płaszczyznach i czyniąc pracę innowacyjną