Encyklika o wolnomularstwie, która zawiera pełne teksty dokumentów, na ten temat, wydanych przez poprzednich papieży: przede wszystkim list Klemensa XII (1738), Benedykta XIV (1751) oraz Piusa VII (1821). Papież pragnął przypomnieć te teksty, gdyż nie wzięto dostatecznie pod uwagę zawartych w nich ostrzeżeń.
O wolnomularstwie Quo graviora
Im większe nieszczęścia zagrażają trzodzie Chrystusa, Boga і naszego Zbawiciela, tym większej troski w ich odwróceniu powinni użyć Biskupi Rzymscy w osobie błogosławionego Piotra, Księcia Apostołów, któremu została powierzona władza przewodzenia tej trzodzie.
Do nich bowiem należy, jako postawionych na najwyższym miejscu w Kościele zwracać uwagę na najodleglejsze nawet zasadzki jakie wynajdą nieprzyjaciele imienia Chrystusa w celu zniszczenia Jego Kościoła (chociaż і tak nie zdołają tego uczynić). Dlatego Biskupi Rzymscy powinni przestrzegać wiernych о tych niebezpieczeństwach і swoim autorytetem je uśmierzać.
Biorąc pod uwagę ten najwyższy urząd, Nasi poprzednicy Biskupi Rzymscy nieustannie czuwali, dopełniając tym samym obowiązku Dobrego Pasterza, aby przestrogami nauczaniem, wyrokami sądowymi і wydaniem życia własnego za swoje owce zakazać działalności і zniszczyć sekty, które zagrażają zgubą Kościoła.
Nie tylko w samych rocznikach kościelnych z odległych czasów zachowana jest pamięć о tej gorliwości papieży, ale także powszechnie jest wiadome co w naszym і naszych ojców wieku uczynili ci Biskupi Rzymscy w celu zapobieżenia spiskom tajnych sekt przeciw Chrystusowi.
